fot. youtube.comOjciec Św. był z pewnością jednym z najwybitniejszych ludzi w ogóle w historii świata, na pewno najwybitniejszym Polakiem. Słusznie s. Zofia Zdybicka, ale także śp. o. Mieczysław Albert Krąpiec, zwracają uwagę, że tylko można go równać ze świętym Augustynem, czy ze Św. Tomaszem. Jego dzieło jest tak ogromne i tak przebogate – powiedział na antenie TV Trwam w niedzielnych „Rozmowach niedokończonych” prof. dr hab. Paweł Skrzydlewski, etyk.
Stena rocznica urodzin Ojca świętego Jana Pawła II to świetna okazja do tego, aby docenić, z jak wielką postacią i z jak wielkim fenomenem w dziedzinie nauki nie tylko w Polsce, ale również na świecie mieliśmy do czynienia.
– Ojciec Św. był z pewnością jednym z najwybitniejszych ludzi w ogóle w historii świata, na pewno najwybitniejszym Polakiem. Słusznie s. Zofia Zdybicka, ale także śp. o. Mieczysław Albert Krąpiec, zwracają uwagę, że można go równać tylko ze świętym Augustynem czy ze Św. Tomaszem. Jego dzieło jest tak ogromne i tak przebogate – zaznaczył prof. Paweł Skrzydlewski.
Ojciec Święty był kapłanem, przede wszystkim kimś, kto prowadzi człowieka do Pana Boga i całym sobą, całym życiem dawała świadectwo tego, jak trzeba do niego iść – powiedział gość TV Trwam.
– Cała twórczość Ojca świętego – literacka, artystyczna – w istocie rzeczy pokazuje jeden wielki problem, mianowicie problem miłości Boga do człowieka, aż po krzyż, miłości, która kończy się na krzyżu, ale z drugiej strony pokazuję też tę wielką godność człowieka, która objawia się w tym, że dla ratowania tego człowieka Bóg musi umrzeć na krzyżu. W związku z tym ta fascynacja człowiekiem, Bogiem i związkiem człowieka z Bogiem jest ona obecna i potem zostaje ona pogłębiona w refleksji teologicznej – zauważył profesor.
Jan Paweł II potrafił doskonale łączyć ze sobą filozofię i teologię.
– Ten wielki trud, ogromny trud Ojca Świętego w tych dwóch dziedzinach (teologia i filozofia – red.) był w ostateczności spowodowany jedną rzeczą, wielką troską o doporowadzenie człowieka do Pana Boga i tym rysem, wydaje mi się zasadniczym, teologii Ojca Św. jest akcent położony na wiarę, nadzieję i miłość. Te trzy teologalne cnoty, które prowadzą człowieka do Pana Boga. Cnoty, które ostatecznie muszą być wsparte ascezą ludzką i to ascezą obejmującą całe ludzkie życie. Asceza, jak to pokazują nauki Ojca Świętego, muszą prowadzić do sublimacji życia ludzkiego, czyli ostatecznie od uświęcenia. Jest to szczególna teologia. Dlaczego? Dlatego, że jest to teologia, która spełnia się nie tylko przez encykliki, przez nauczanie urzędu, ale przez całe życie, przez wierność, aż do końca, do ostatniej chwili jego życia – podkreślił gość „Rozmów niedokończonych”.
Ostatnie chwile życia Ojca Św. były dla wszystkich wielkimi rekolekcjami, ale także wielką nauką teologiczną – zaznaczył prof. Paweł Skrzydlewski. Jednak by łatwiej było przyjąć nauczanie świętego Jana Pawła II, należy pochylić się nad jego dziełami.
– Jestem przekonany, że takim pierwszym dziełem, które może być najbardziej transparentne dla czytelnika, jest „Elementarz etyczny” – niewielkie dzieło, które wprowadza w rozumienie etyki, ale także antropologii, a także pokazuje nam to, czym jest sama filozofia, bo pamiętajmy o tym, że dla samego Ojca Świętego filozofia jest zwierciadłem kultury, ale także poniekąd fundamentem ludzkiej kultury. „Pamięć i tożsamość” jest także doskonałym wprowadzeniem w to, jak Ojciec Święty pojmuję samą filozofię i główne problemy filozoficzne, ale także szereg encyklik – powiedział wykładowca Państwowej Wyższej Szkoły Zawodowej w Chełmie.
radiomaryja.pl