Sanktuaria dzieli się ze względu na władzę, która je erygowała:
- diecezjalne (erygowane przez biskupa diecezjalnego)
- narodowe (przez Konferencję Episkopatu)
- międzynarodowe (przez Stolicę Apostolską)
Erygujący sanktuarium ustanawia dla niego przełożonego oraz wyznacza mu zadania, określa prawo własności i majątek oraz określa przywileje dla sanktuarium lub dla jego pielgrzymów.
Sanktuarium św. Jana z Dukli zostało erygowane na prawie diecezjalnym 12.07.2009 roku przez Ks. Apba Józefa Michalika
Sanktuarium św. Jana z Dukli, istniało już od wielu wieków, gdyż takim tytułem nazywali je miejscowi wierni i pątnicy, którzy pielgrzymowali Na Puszczę św. Jana z Dulki i do klasztoru w Dukli. Jednak dopiero 12 VII 2009 roku ks. abp Józef Michalik, Metropolita Przemyski, erygował prawnie Sanktuarium św. Jana z Dukli – Patrona Archidiecezji Przemyskiej, na prawie diecezjalnym. Fenomenem tego aktu jest to, iż ks. abp Józef Michalik zaliczył do niego trzy miejsca pielgrzymkowe, a mianowicie: Klasztor OO. Bernardynów w Dukli, Pustelnie św. Jana z Dukli Na Puszczy i Złotą Studzienkę na Górze Cergowej. Każdy wierny, który pielgrzymuje do tych miejsc może uzyskać odpust zupełny pod zwykłymi warunkami.
